மகேஷின் "தியாகம்"

இனிய காலை பொழுது,கிளிகள் தன் நித்திரையை கலைத்து, ஊருக்கு ஒளி தரும் கதிரவன் வருகையை உரைத்து கொண்டிருந்தது.

"அப்பா நாளைக்கு தான் பா last date ,teacher submit  பண்ண சொல்லி இருக்கா , 10 நிமிஷமாவது பேசியே ஆகணும், presentation  பண்ணனும் எனக்கு நீ help பண்ணு ப்பா, please "  என்று கெஞ்சினான் மணியின் மகன் மகேஷ். 

மணியோ "ம்ம்" என்ற சத்தம் மட்டுமே பதிலாக அளித்தான். முதுகு தண்டு பதிய படுத்து, கால்கள் இரண்டையும் பின் தள்ளி ஊன்றி, கைகளை தூக்கி தலையின் இரு பக்கமும் வைத்து , விரல்களை கால் நோக்கி திருப்பி , கைகள் இரண்டையும் ஊன்றி, இடுப்பை தூக்கி " தனுர் ஆசனம்" செய்து கொண்டிருந்த மணி முடியாமல் முனகினானா இல்லை தன்  மகனுக்கு ஆமோதிக்கறானா என்று நிச்சயமாக தெரிந்து இருக்க வாய்ப்பில்லை . பக்கத்தில் இருந்த  மனைவியம், வேர்வையின் மழையில் நனைந்து தான் அணிந்து இருந்த ஆடைகளை உடம்போடு  பிழிய முற்ப்பட்டு கொண்டிருந்தாள்.

மஹேஷிற்கோ தான் என்ன செய்ய போகிறோமோ என்ற பயம், மணிக்கோ உடம்பின் ரண  களம் , மணியின் மனைவிக்கோ மகனுக்கு breakfast பண்ணனும் என்ற அவசரம். 

"இதற்க்கு தான் நான் yoga எனக்கு வேண்டாம் -னு சொல்றேன், எவளோ time ஆச்சு, குழந்தைக்கு பசிக்கும் என்று ஓடினாள் மணியின் மனைவி கல்பனா. 

"ஏம்மா எனக்கு அப்படியே ஒரு Tea -யை போடு,சுத்தமா முடியல" என்றான் மணி. என்ன தான்டா உன் பிரச்சனை என்ன prepare  பண்ணனும் -சொல்லு, என்று எதுவுமே தனக்கு தெரியாதது போல சத்தமாக கேட்டான் மணி. இவர் கிட்ட எத்தனை தரம் சொல்லிட்டோம், திரும்ப முதல்ல இருந்தா என்று நினைத்தாலும், வேறு வழி இல்லாமல் " அப்பா, நாளைக்கு தியாகிகள் தினம், நான் ஒரு தியாகியை பற்றி 10 நிமிஷம் பேசணும் please  help me என்று கெஞ்சினான் மகேஷ்.

"ஏண்டா, இவளோ நாளா தெரியாதாடா ??, Prepare  பண்ணாம last day -ல வந்து தியாகி பற்றி எப்படி டா பண்ண போற?", என்று tea -யுடன் அவளும் ஆவியாய் பறந்து வந்து போனாள்.

"எங்கம்மா நானும் அப்பா கிட்ட one week -ஆ கேக்கறேன், அப்பா தான் அப்ப ,இப்ப -னு சொல்லி 1-week  waste  பண்ணிட்டார் என்று உண்மையை assault -ஆ ராக்கெட்-அ  கொளுத்தி நடூ வீட்ல விட்டுட்டு, room  உள்ளே போய் ,எதுவுமே நடக்காத மாதிரி online class-ன்ற பேர்ல tv பாக்க, sorry  laptop  பாக்க உட்கார்ந்தான் மகேஷ்.

kitchen -இல் உப்புமா கிளறி கொண்டிருந்த கல்பனா, மசியல்க்கு மணியை அரைக்கலாமா  என்ற தொனியில் பார்வையை தெறிக்க விட , கட்டையை கொண்டு அடிக்க வந்தா  ஓடும் பாம்பை போல இடத்தை காலி செய்தான் . 

எல்லா தைரியத்தியும் சேர்த்து கொண்டு "கல்பனா, leave  this  to  me, talking  for  10 minutes is  simple, I  will  help  him. தியாகி தானே you  can  pick one  and  we  can google it ", என்றபடியே மஹேஷிடம் சென்று "டேய், let 's select the  person ,first " என்றான் sundar போட்ட பிச்சையின் தைரியத்தில்.

 "ஆமாம் பா ,let 's do  that ", என்று மகேஷ் note book -உடன் ஒரு reporter  போல மணியை பின் தொடர்ந்தான். 

எல்லோரையும் போல மேதாவியாக மணி , "டேய், கண்ணா, தியாகி-னா காந்தி தான் டா ", என்ற போது  தான் Pokhran குண்டை போட்டான் மகேஷ். "Gandhi  is  taken  by  நிவேதிதா -பா"என்று கஸ்தூரிபாய் -க்கு  சக்களத்தியை கொண்டு வந்தான்.

"டேய், what  if Niveditha  wants  to  talk  about  Gandhi ,you can  also speak  என்று உயர் நீதி மன்ற தீர்ப்பை தெரிவிக்க, Tom  and  jerry பார்த்தால் எப்படி சிரிப்பானோ அப்படி உருண்டு உருண்டு சிரித்தான். " இல்லப்பா, it  is  not  allowed  in  our  school , you  are  allowed  to  pick  the  one who is  not picked by anyone , அப்படினு musical chair rules சொல்லி அமர்ந்தான். 

"ஒ, அப்போ , vallabhai  patel -வனிதா பா , jhansi  rani -karthik ராஜா பா, திருப்பூர் குமரன் - dhivya பா , வ.ஊ.சி-நீ வேற மாத்தி யோசி, பாரதியார் -செபாஸ்டியன் -என்று ஒவ்வொரு கணைக்கும் , எதிர் கணை தொடுத்தான். Tv -ல மஹாபாரதம் பார்த்ததன் விளைவு.

வீட்டை விட்டு வெளியே கூட  ஓட  முடியாத படி lockdown  செய்த மோடிக்கு அடுத்த முறை யோசிச்சு தான் வோட்டு  போடணும்  என்றே முடிவெடுத்தான். விரைவில் அடுத்த தீர்மானம் நிறைவேற்றினான், next  year  மகேஷ் -க்கு new  school  maximum  10 students  in a  class தான் என்றும் நிறைவேற்றினான்.

அடுத்த வருஷம் அத பாக்கலாம் இப்போ, நாளை கதையை சொல்லு என்ற மகேஷ்-ற்கு மணியிடம் இருந்து மாலை 4 மணி வரை No  reply . 

"நீங்க first  யோசிங்க , coffee  எல்லாம் அப்புறம் தான் என்று வீட்டின் சபாநாயகர் திட்ட (திட்டி) விட்ட அறிவிப்பு."அய்யய்யோ, இவ  அடி  மடிலயே கை  வச்சிட்டாளே , போற போக்க பார்த்தா நாளைக்கு காலைல Tea -கூட கிடைக்காதோ என்ற பயம் மணியின் முகத்தில் தாண்டவம் ஆடியது. 

இரவு 9, finally  மணிக்கு ஒரு ஐடியா புலப்பட்டது, தன்  மகனுடன் சென்று இரவு 11 மணி வரை செயல்பட்டார்கள். கூட்டணி என்றுமே வெற்றி தான்.

நிற்காமல் ஓடிய கல்பனா, நீண்ட நித்திரைக்கு சென்று கொண்டு இருந்த சமயத்தில், " all  fine  and  done " என்று காதில் சொல்லிய மணியை நோக்கி புன்முறுவலிட்டு தூங்க சென்றாள். 

மறு நாள் காலை, இன்று  கிளிகள் மரம் சூரியன் எதுவுமே அந்த வீட்டில்  தெரியாது. மகேஷ்-ற்கு presentation day . "டேய், ஒரு தரமாவது practise  பண்ணினாயா 10 minutes -க்கு வருதா , நான் உன் கூடவே உட்கார்ந்துக்கிறேன் என்று ஏதோ modi 8 மணி speech  range -ல கல்பனா காலைல இருந்து hyper ஆக இருந்தாள் ."இல்லம்மா , you  are  not  allowed , Sorry  in  fact no  parents  are " என்று முகத்தில் அறைவது போல் அறை  கதவுகளை தாழ் இட்டான் மகேஷ். 

வீடே  full  tension , ஆனால் மகேஷ் is all  clear. 

Yes  , Children  , let  me  hear  from  each one of  you ", என்று principal -ன் கனிவான பேச்சு ஒலித்தது.   Miss  நான் -Gandhi , Miss  நான் -Patel , Miss  நான் -Jhansi  rani ,Miss  நான் .....மகேஷ் அமைதி ஆனான்.-"Shall  I  Tell  you while  am  given  a  chance to  speak "என்று ஒரு pause  கொடுத்தான். வெளியில் கதவின் ஓரமாக நின்று பயம் கலந்த சந்தோஷத்துடன் இருந்த கல்பனா மணியை நோக்கிய பார்வை , என்னை நோக்கி பாயும் தோட்டாவாய் சீறி பாய்ந்தது. மணி எதுவுமே அறியாதவன் போல் தன்  முகத்தை cell  phone -இல் புதைத்தான். 

வேறு வழி இல்லாமல் நேரமின்மை காரணமாக மகனுக்கு breakfast  செய்ய உள்ளே சென்ற பொழுது வந்தது மகேஷின் முறை.

Miss  நான் ஒரு தியாகியை பற்றி பேச போகிறேன்.

*இவர் ஒரு Engineer .

* இவர் ஒரு நிறுவனத்தில் மேல் அதிகாரியாக இருந்தவர்.

*இவர் ஒரு நடன கலைஞர்.

*இவர் ஒரு பெற்றோரின் மகள் 

*இவர் ஒரு மனைவி 

*இவர் ஒரு தாய்.

தன்  பொறியியல் கல்லூரியில் முதலாவதாக வந்து, ஒரு தலை சிறந்த நிறுவனத்தில் மேலதிகாரியாக திகழ்ந்து, நாட்டியத்தில் சென்னை-யில், புகழ்ந்து விளங்கிய சமயத்தில் தன்  கணவனுக்காக எல்லாவற்றையும் விட்டு, அவன் தொழிலுக்காக ஊரை விட்டு வெளியேறி,எங்களுக்காக வீட்டை விட்டு வெளியேறாமல் இருக்கும் என் அம்மாவை பற்றிப்பேச போகிறேன் என்று சொல்லி கொடுத்ததை அக்ஷரம் பிசகாமல் பேச ஆரம்பித்தான் மகேஷ் . 

மாத விடாய் காலங்களில் காலை நனைக்கும் குருதியை கழுவி விட்டு வெளியே வந்து புன்  முறுவலுடன் ஒரு சோர்வையும் வெளி படுத்தாத என் அன்னையை பற்றி பேசுகிறேன் என்றான்.

எவ்வளவோ அறிவாளி என இருந்தாலும் கணவனுக்கு முன்பாக அறிவிலி போல் நடிக்கும் என் தாயை பற்றி பேச போகிறேன் என்றான்.

எல்லாவற்றையும் மறந்து, தான் கற்ற எல்லாவற்றையும் துறந்து, அந்த புளி  கரைசலில் கரைந்து கொண்டு இருக்கும் என் அம்மாவை பற்றிய  பேச்சு இது என்று தன்னையும் மறந்து ஓர் கர்வத்துடன் நிமிர்ந்து அமர்ந்தான் மகேஷ். 

10 நிமிடங்கள் பேசிவிட்டு,தியாகிகளை நாம் தேடி வெளியில் பார்க்கும் போது , எனோ நம் வீட்டில் இருக்கும் தியாக ஒளியை பார்ப்பதில்லை.

வெளியே வெளிச்சமாக இருப்பதற்கு கதிரவன் நிச்சயம் வேண்டும். அதற்காக, நம் வீட்டில் எரியும் தீபத்தின்  ஒளி ஒன்றும் சிறியதல்ல என்று முடித்து நேர் கொண்டு பார்த்து அமர்ந்தான் மகேஷ்.

மறு முனையில் இருந்து சில வினாடிகள் அமைதி நிலவியது போல தோன்றியது. 

"என்னங்க, " , என்று குரல் கல்பனாவிடம் இருந்து ஒலித்தது. "என்னன்னு தெரியல, இந்த மிக்ஸில்-சுத்தலை என்னனு பாருங்களேன் என்று motor  company -இன் மேலாளராக இருந்த engineer  கணவனிடம் முறையிட்டு கொண்டிருந்தாள்.

பல நிமிடங்கள் கழித்து வந்த மகேஷ், அம்மாவை கட்டிக்கொண்டு , அம்மா எனக்கு 1st prize  என்று சொல்ல .கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, கொஞ்சி பெருமையுடன் கணவனை நோக்கி கொண்டே "யாரை பற்றி ட பேசின, அம்மா கேக்கவே இல்ல " என்று கேக்க 

மகேஷ் என்ன சொல்ல போகிறான் என்று மணி எட்டி பார்க்க.............

"தியாகியை பற்றிமா" என்று சொல்லி இறுக அணைத்தான்....

பல தியாக சுடர்களின் ஒளி கண்களில் படுவதில்லை. .......

------- தியாகங்கள் தொடரும்....

இராசியான வீடு (Lucky house)

இராசியான வீடு

“டேய் வாழைக்காய் வேகட்டும் டா, அதுக்குள்ள அடுப்பில் இருந்து எடுத்து சாப்பிடாதே “ என்று மணி –யை கத்தி கொண்டிருந்தாள் அம்மா . இன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை , ஞாயிற்றுகிழமைனாலே செம ஜாலியாக இருக்கும் அந்த வீட்டில் . காலை 8 மணிக்கு எழுந்து சோம்பேறிதனத்துடன்ஒரு காபி, Sunday னா காபி கூட சுறுசுறுப்புக்கு விடுமுறை விட, மணி எழுந்தவுடன் காபி மற்றும் எண்ணெய் –யை சூடு செய்வாள் அம்மா . எதை வேண்டுமானாலும் விட்டு கொடுக்கும் அம்மா ஏனோ எண்ணெய் குளியலுக்கு என்னைக்கும் discount கொடுத்ததே இல்லை.மணி எழும் பொழுதே, அப்பா அரைகுறை ஆடையுடன் ஏதோ மல்யுத்த வீரர் போல உடம்பெல்லாம் எண்ணெய் தடவி வலம் வந்து கொண்டிருப்பார்.

குளித்து வந்தால், வீடு முழுவதும், ஏதோ கொடைக்கானல் effectaa சாம்பிராணி புகை , அந்த புகை நடுவில் அக்கா ஏதோ “காஞ்சனா”படம் heroin மாதிரி தலை விரித்து உலர்த்தி கொண்டிருப்பாள் . எல்லோருமா சேர்ந்து 11 மணிக்கு ஒரு brunch செம கட்டு கட்டி விட்டு மணி ஊர்ந்து சென்று கை அலம்பி , மதியம் 1-30 மணி படத்துக்கு tv முன்பு செட்டில் ஆகி கொண்டிருக்க வீடே அரை குறை மப்பாக இருக்கும் . ஆனால் அம்மா மட்டும் busy, மதியம் வடை போடணுமே , கரண்ட் போறத்துக்கு முன்னாடி அரைக்கணும்னு kitchen உள்ளே செல்ல. மணி, அக்கா , அப்பா உள்பட எல்லோரும் திருப்பதி மலை ஏற தயார் நிலை.மதியம் 4 மணிக்கு அது என்ன படம் போட்டான் என்றெல்லாம் தெரியாது , எந்த மொழி படமா ஆனாலும் ஓடும். பாதி ஓடி கொண்டிருக்கும்போதே  வடை ரெடி ஆகி அத்துடன் மறுபடியும் ஒரு காபி . மணிக்கு அம்மா அதை எடுத்து வரும் வரை எல்ல்லாம் பொறுமை இருக்காது .பத்தாம் வகுப்பு சிறுவன், பத்து வயது குழந்தை மாதிரி கொஞ்சி கெஞ்சி தன் quota, கணக்குள்ள வராம ஒரு நாலு வடையை kitchen லையே அமுக்கிடுவான்.

இரவு 8 மணி, தன் சித்தி சித்தப்பா மாமா மாமி அம்மா அப்பா எல்லோரும்  கூட வீடு களைகட்டும் . இரவு 9 மணிக்கு எல்லோரும் சேர்ந்து ஒரு ace-சீட்டு கட்டு விளையாட்டு. அம்மா எப்பொழுதும் அப்பாவிற்கு அடுத்து தான் அமர்வாள் . அது என்ன மாயமோ, என்னமோ, தெரியாது . அப்பா எது போட்டாலும் வெட்டுவாள். அப்பாவும் சிரித்து கொண்டே எடுத்து கொள்வார். இரவு 11 மணி வரை வீடே குதூகலம், சந்தோஷம், அரட்டை, மகிழ்ச்சி .மணி 11 அடித்தால் எல்லாம் close எலாவற்றையும் மூட்டை கட்டி , வந்த சொந்தம் எல்லாம் ஒவொன்றாக கலைய, 12 மணிக்கு அப்பாவின் மேல் சிறு குழந்தையாய் காலை மேலே தூக்கி படுக்க செல்லும் போது, அந்த வீட்டில், “மகிழ்ச்சி தாய்” தாண்டவமாடிவிட்டு உறங்க செல்ல முற்படுவாள்.

நாளும் வந்தது, அக்காவிற்கு திருமண நிச்சயம் .மணிக்கு பாதி புரியும் முன்பே, அக்காவின் திருமணம், வீடே குதூகலம் , வீடு முழுக்க சந்தோஷம்,” டேய், மணி , “அக்காவிற்கு கல்யாணம் வந்தாச்சு , உனக்கு line clear”’னு friends எல்லாம் சொல்லும் போது இனம் தெரியாத சந்தோஷம் . கல்யாணத்திற்கு வந்த உறவினர்கள் எல்லாம் “இந்த வீடு எவ்ளோ ராசி பார்த்தியா “, ‘வீடு முழுக்க ஒரே சந்தோஷம்ரொம்ப நல்ல வீடு, எப்பவுமே சந்தோஷம் நிரம்பிய வீடு, செல்வம் கொழிக்கும் வீடு “ என்று சொல்லும் பொழுதே “ எல்லாம் உங்க ஆசீர்வாதம் சித்தப்பா” என்று சொல்லி விட்டு சென்றாள்.

“கல்யாணம் தட புடல் “, அசத்திட்டேள் போங்கோ என்று கடைசி உறவினர் வெளி ஏற , ஏனோ அம்மா அப்பா முகத்தில் ஒரு tiredness, இருந்தாலும் சிரிப்பு குறையவில்லை. அது tiredness இல்லை , அன்று அவர்களின் முதுமையின் முதல் படின்னு மணிக்கு புரியவில்லை.

நாட்களும் வேகமாய் நகர்ந்தன , மணி படித்து முடிக்கும் நாள் வந்தது. மேல் படிப்புக்கு வெளி நாடு செல்ல ஆயுத்தம்.வீடு முழுக்க நண்பர்கள், எதற்குமே, எவருக்குமே நேரம் இல்லை. வீடே சக்கரம் கட்டி ஓட்டம் .நண்பர்கள், துணி புத்தகம் வாங்க ஓட்டம் , மணியும் அப்பாவும், படிக்க கடன் வாங்க வங்கிக்கு ஓட்டம், அம்மா சமையல் அறையில் தேவையானவற்றை கொடுத்து விட , எல்லா பொடிகளையும் அரைக்க ஓட்டம். வீட்டில், அமளி துமளி, அனாலும் எல்லா எடத்துலயும் சிரிப்பு , மகிழ்ச்சி, வந்த நண்பன் ஒருவன் சொன்னான் “ செம, happy house , மச்சி”, “ செம , lucky house , எவளோ happiness பாரேன்” என்ற பொழுது “ எல்லாம் உங்களால தான் happiness” என்று mixie-யையும் தாண்டி அம்மா kitchen-ல இருந்து கூவினாள்.

நாட்கள் பறந்தன, மணிக்கும் திருமணம் வர,அந்த வீட்டில் மறுபடியும் குதூகலம் மகிழ்ச்சி, கொண்டாட்டம் பொங்கியது.” வீட்டிற்கு மருமகள் வந்தாச்சு போல “ என்று பக்கத்து ஆத்து மாமி உள்ள நுழைய “ நல்ல ராசியான வீடு அம்மா இது, எப்பவும் சந்தோஷம் மட்டுமே நிறைஞ்சு இருக்கு பாரேன்” என்று கூறும் பொழுது தான் மணிக்கும் தோன்றியது. ஆமாம் , இல்லையா எவளோ ராசியான வீடு , எவளோ சந்தோசம் , இந்த வீட்டை என்னைக்கும் வச்சிக்கணும் என்று முடிவு எடுத்தான். தன் கல்யாணத்தை முடித்து வீடு திரும்பும்போது தான், “ இவங்களுக்கு எப்போ இவளோ வயசாச்சு என்று அம்மா அப்பாவை பார்த்து வியந்த பொழுது விளையாட்டாக 20 வருடங்கள் கடந்து இருந்தது.

அன்றிலிருந்து ஒவ்வொரு பிறந்த நாளும் கொண்டாட்டம் தான் . அப்பா, அம்மா குழந்தைகள், தன், மற்றும் மனைவியின் பிறந்த நாள் கொண்டாடும் ஒவ்வொரு நாளும் மகிழ்ச்சி தான் . ராசியான வீட்டின் நினைப்பு கூடிகொண்டே போனது.ஆனால் இப்பொழுதெல்லாம் மகிழ்ச்சி காலங்கள் ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையும் வரவில்லை . வருஷத்தில் 3-4 முறை பிறந்த மற்றும் பண்டிகை நாட்களில் மட்டுமே வந்தது.daily office work-கே time இல்லை. sunday எண்ணெய் குளியல் எல்லாம் காவிரி ஆறாக வற்றின. குழந்தைகள் வீட்டில் ஓடி ஆடுவதே சந்தோசம் தான், ஆனால் மகிழ்ச்சி கரை புரண்டு யெலாம் ஓடவில்லை .

நாட்கள் மேலும் ஓடின, அம்மாவிற்கு இன்று பிறந்த நாள் , மிகவும் விமரிசையாக கொண்டாட வேண்டிய நாள் . 70 ஆம் பிறந்த நாள் ஆச்சே, எவளோ பெரிய தினம்,அந்த ராசியான , சந்தோஷமான வீட்டில் ஏனோ, மகிழ்ச்சி இல்லை ராசியான வீடு இருக்கிறது , அதை கொண்டாட ஏனோ மணியின் அம்மாவும் அப்பாவும் அவனோடு இல்லை, விடை பெற்றுக்கொள்ளாமல் , வேறு உலகிற்கு சென்று பல வருடங்கள் ஓடி விட்டிருந்தது....இன்று மணிக்கு புரிந்தது,அந்த வீட்டில் ராசியினால் மகிழ்ச்சியும் சந்தோஷமும் இல்லை. அந்த வீட்டில் இருந்த பெற்றோரே அந்த மகிழ்ச்சியும் சந்தோஷமும் எல்லாம். வீடு, சுவருக்கு உயிர் ஊட்டியது பெற்றோர் என்னும் உறவே தவிர வேறு இல்லை.

மணி இன்று மானசீகமாக அந்த வீட்டை வணங்கினான். உயிர் இல்லை என்றால் என்ன? உடலாக “ராசியற்ற”வீடு உடன் இருக்கிறதே!!!!!

“many many more happy returns of the day, அம்மா “

                                                                                                அன்புடன்,

                                                                                                மணி

            அன்று 28th Feb, 1992 ஆம் ஆண்டு , இரவு 9 மணி.

" டேய், மறந்துடாதே, தயவுசெய்து என்னை நீ தான் எழுப்பி விடனும், உன்னை தான் நம்பி இருக்கேன், ப்ளீஸ்" என்று தங்கை கிட்ட கெஞ்சி, கொஞ்சி சொல்லி படுக்க போன மணிக்கு சத்தியமா தூக்கமே வரல. புரண்டு புரண்டு படுத்து பத்து தரம் மணி பார்த்து தூங்க எவ்வவளவோ முயற்சி செய்தும், ஏனோ புதுசா கிடச்ச காதலியை டிஸ்கோ விற்கு வர சொல்லி கெஞ்சினால் மிஞ்சுவாளே அது போல தூக்கமும் வர மறுத்துக் கொள்ள, இன்னும் நான்கு மணி நேரம் எப்படி தான் தள்ள போகிறோமோ , நாளை என்ன ஆகுமோ, எல்லாம் இனிதே நடக்குமா என்ற எண்ணம் அச்சமாக மாறி பயமுறுத்த கண் இமைக்காமல் படுத்திருந்தான் மணி

காலை சூரிய உதயத்திற்கு முன்பே என்ன நடக்கும் என்று ஓர் அளவுக்கு தெரிந்து விடும்-னு நினைக்கும் போது வயிறு கலக்கியது., இது வாழ்க்கையில் மிகவும் முக்கியமான நாள். முந்தைய நாள் மாலை பொழுதில், என்றைக்குமே கோவில்க்கு போகாத அவன், தெரு முனையில் இருந்த பிள்ளையார-க்கு 108 தோப்புக்கரணம், 108 தேங்காய் விடலை எல்லாம் பிரார்த்தனை செய்துவிட்டு, வீட்டுக்கு அமைதியாக வந்து, வயிறு பிசைய, புத்தகத்தை புரட்ட, நெற்றி முழுவதும் திருநீற்றை பார்த்த அம்மாவுக்கு அதிர்ச்சி கலந்த ஆச்சரியம், " ஆண்டவா, இந்த நாள் வந்தா தான் என் பிள்ளை உன்னை நம்புவான்- னா, தினமும் இது ஏன் நடக்க கூடாது " என்று அம்மா பிரார்த்திக்க ....மணி எதுவும் செய்வது அறியாது புத்தகத்தை புரட்டி கொண்டிருந்தான்.

மணி-யின் ஆருயிர் நண்பன் சங்கர். இந்த மாதிரியான எல்லா நாட்களிலும் மணி-யின் வீட்டிற்க்கு தவறாமல் வந்து விடுவான். அவனுக்கு எல்லாத்திலையும் அவ நம்பிக்கை , எதுவுமே சரியா நடக்காது-ன்னு பேசிகிட்டே இருக்கறது-ல அவன விட்டா வேற ஆளே கிடையாது.." நீ வேணும்னா பாரேன் எல்லாமே அஞ்சே நிமிஷத்துல முடிஞ்சிரும் நம்ம தான் உக்காந்துட்டு இவளோ டென்ஷன் படறோம் " என்று பேசறதே அவன் வேலை. என்ன தான் அப்படி சொன்னாலும் எனக்கு நல்லா தெரியும் அவன் அவன் வீட்டு பக்கத்துல இருக்கற கோவில்ல 1008- தேங்காய் விடலை கூட சொல்லிட்டு வந்திருப்பான் -அப்படின்னு.

இதுக்கு நடூல எங்க தாத்தா "டேய், என்னடா நல்லா வேண்டிட்டு வந்தியா, இனிமே அந்த ஆண்டவன் தான் காப்பாத்தனும் -னு சொல்லிட்டு என்னையும் எழுப்பிடு செல்லம் என்று மணி தங்கை கிட்ட சொல்ல , அவளுக்கு என்ன நடக்குது-னு சத்தியமா புரியல.

1st March, 1992, Sunday: மணி 4 ஆக, நான் எழுந்து கடிகாரம் அடிக்கும் முன்பே எழ, எழுந்தவுடன் இறைவனை வேண்டி, எழுந்து ஓடி, பல் துலக்கி, குளித்து, கும்பிட்டு, திருநீர் அணிந்து, நான் பட படத்து ஓட, ஓடும் வழியில் தாத்தா வழி மறித்து " டேய், அந்த transistor-ஐ கொஞ்சம் tune பண்ணி கொடுத்துட்டு போடா"-னு கெஞ்ச, tune பண்ணிட்டு, பக்கத்துல இருக்கற john வீட்டுக்கு ஓடி நான் நுழைய, அவனோட தாத்தா கம்பீரமா chair - ல ஜப மாலையோட உட்கார்ந்து,TV முன்னாடி உட்கார்ந்து இருக்க, அவன் வீட்டில் எல்லோரும், என் உற்றார், உறவினர், நண்பர்கள் -னு முழு வீடும் நிரம்பி வழிய, உட்கார இடமே இல்லாமல், அவர் வீட்டு தூணோடு தூணாக நான் நரசிம்ஹா அவதாரமாக மாறி உட்கார்ந்து, Borderஉம், Azhar-உம் toss போட வெளியில் வர. Tendulkar Century அடிக்கணும்டா சாமி-னு எல்லோரும் இறை கூவ ...பார்க்க ஆரம்பித்த அந்த Tendulkar -க்கு பிறந்த நாளாம்.

கடவுள், கடவுள்-னு நாங்க கூப்பிட்ட குரலுக்கு அந்த கடவுளே நீயாக வந்து எங்கள் தேசத்தை காத்த கடவுளின் 11 வது அவதாரமே உனக்கு " என் இனிய பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள்"

                                       இப்படிக்கு,

                                    மணியும் நானும்

அயல்நாட்டு வாழ்க்கையில் பெற்றது அதிகமா அல்லது இழந்தது அதிகமா?

மணியின் வாழ்க்கை 

 " ஹலோ மணி, உன்னால் கொஞ்சம் வர முடியுமா?" என்று வந்த அந்த தொலைபேசி அழைப்பு மணியை ரொம்பவே பாதித்து இருந்தது. அழகான கொண்டாட்டத்தை முடித்து விட்டு அந்த அற்புதமான இரவை நினைத்து மகிழ்ந்து கொண்டிருந்த போது அந்த தொலைபேசி அழைப்பை முற்றிலும் எதிர்பார்க்கவே இல்லை தான்.

அற்புதமான இரவு எவ்வளவு மாறிப்போய் இருந்தது.. " உடனே வரேன்... அது வரை காத்திருங்க" என்று கூறி கொண்டே அவனுடைய அழகான வீட்டில் நுழைந்து,மின்சார பொத்தானை அழுத்த வீடு உயிர் பெற்று எழுந்தது..படுக்கை அறைக்கு செல்ல மின் தூக்கியில் கால் வைக்கும் போதே அவனது விழிகளில் சிறுதுளி ஈரம் எட்டி பார்த்து இருந்தது.. அழகான மனைவி அன்புக்குழந்தை இருவரும் அணைத்துக்கொண்டு அந்த குளிருக்கு இதமாக உறங்கிக்கொண்டிருப்பதை பார்த்து, அவர்களை தொந்தரவு செய்யாமல் மடிக்கணினியை இயக்கி செல்வதற்கான ஆயத்தங்களை செய்ய ஆரம்பித்தான் மணி..

என்ன அற்புதமான வாழ்க்கை, ஒரு பொழுதில் இப்போது இரண்டு லட்சங்களை அனாயசமாக செலவு செய்து அவனால் பயண சீட்டு எடுக்க முடிந்திருந்தது. கடைசி பத்து வருட வாழ்க்கை அவனுடைய.அந்தஸ்தை பெரிதும் உயர்த்தி இருந்தது. இந்த செலவெல்லாம் ஒரு பொருட்டா என்று எண்ணிக்கொண்டிருந்த போது தான் அவனுக்கு அந்த ஞாபகம் எட்டி பார்த்தது..வாரத்திற்கு இரு முறையாவது கட்டாயமாக ஒரு ஐந்து நிமிட தொலைபேசி உரையாடல் வீட்டில் பேசாவிட்டால் அவனுக்கு நிம்மதியே இருக்காது. அன்று காலையில் தான் பேசியிருந்தான் அவனுடைய பெற்றோர்க்கு.. தந்தை மறுமுனையில் " என்னப்பா எப்படி இருக்க" என்று கேட்க ஆரம்பிக்க 5 நிமிடம் மட்டுமே இருக்க, சீக்கிரம் பேசி முடிக்க வேண்டிய கட்டாயம் மணிக்கு .. "சீக்கிரம்பா, அம்மாகிட்ட கொடு .. நான் எல்லாம் நல்லா தான் இருக்கேன்" என்று சொல்ல அப்பாவோ " இல்ல மணி, நான் நேத்து டாக்டர் கிட்ட போயிட்டு வந்தேன்பா, டாக்டர் ஏதோ புதுசா மாத்திரை வந்திருக்குன்னு சொன்னார்.. ஆனா ஒவ்வொரு மாத்திரையும் 500 ரூபாயாம்பா, வாங்கிக்கட்டுமா" என கேட்டவரிடம், இதெல்லாம் சும்மா டாக்டர் சொல்றதுப்பா" " தேவையின்னா வாங்கிக்கோ, தேவையான்னு பார்த்துக்கோ" இன்னொரு டாக்டர் கிட்ட தேவையான்னு விசாரிச்சுட்டு பண்ணு" என்று சொல்லி நேரமாகிவிடவே, " அம்மாகிட்ட அப்புறோம பேசறேன்" என்று சொல்லி விட்டு மணி அழைப்பை துண்டித்து விட்டு தனது நீல நிற BMW 720 ஐ தொடக்கி நியுயார்க் நகர சாலையில் சொகுசாக இளையராஜா இசையுடன் விரைந்தது நினைவுக்கு வந்தது.

இப்பொழுது 2 லட்சம் ஒரு எண்ணம் இல்லாமல் ஒரு நொடியில் செலவு செய்து விட்டு , கீழ் இறங்கி வந்து தூங்கும் தன மனைவியை மெதுவாக எழுப்பி தொலைபேசி அழைப்பு விவரத்தை தகவல் சொல்லிவிட்டு தன சென்று 5 நாட்களில் திரும்புவதாக கூறிவிட்டு, தானும் வருவதாக எத்தனித்த மனைவியிடம் குழந்தையிடம் பள்ளிக்கூடம் பற்றி கூறி இருக்க சொல்லிவிட்டு தன்னுடைய படகுக்காரில் பயணம் செய்ய வெளியே வர முகத்தில் பனி அறைந்தது .

பனி அறைய, காரை தொடக்க, இளையராஜா நித்திரையில் இருந்து எழ, பாதையில் விரைந்த போது, ஏனோ எட்டிப்பார்த்த அந்த நீர்த்துளி, கண்ணில் இருந்து கன்னத்தில் முத்தமிட்டுகொண்டு இருந்தது.

விமான நிலையம் நுழைந்த பின், அந்த அழகு தேவதை மணிக்கு பயணச்சீட்டை நீட்ட, எதையும் சட்டை செய்யாமல் விமானத்திற்கு உள்ளே சென்று அமர விமானி" இன்னும் 19 மணி நேரத்தில் நாம் சென்னையை அடைவோம்" என்று கூறும் பொழுதே அந்த தொலைபேசி அழைப்பு வந்து 5 மணி நேரம் ஆகிவிட்டு இருந்தது. 2 மணி நேரத்திற்கு ஒரு முறை தாகம் தணிக்க, 4 மணி நேரத்திற்கு ஒரு முறை சாப்பாடு என கவனித்துக்கொண்ட அந்த விமான பணிப்பெண் ஏனோ அவனுக்கு தன் அம்மாவை நினைவு படுத்த ...இவ்வளவு நேரம், கன்னத்தில் முத்தமிட்ட அந்த கண்ணீர் ... மல்க வழிந்து, அடக்க தெரியாத அழுகையாக மாறிவிட்டிருந்தது..

19 மணி நேரம் 19 யுகங்களாக கடந்து பரிதவித்து...சென்னையை விமானம் தொட, ஏனோ அன்னையை தொட்ட ஸ்பரிசம் கிடைக்க, அழுகை மேலோங்க, தன பணத்தையும் கவுரத்தையும் மறந்து, அழுது ஓட, எல்லோரும் வேறு விதமாக அவனைப்பார்க்கவும், கண்டு கொள்ளாமல் அவன் ஓடுவது அவனுக்கு புதுமையாகத்தான் இருந்தது.

வெளியே வர, தன் மாமா தன்னை அழைக்க வந்திருப்பதை பார்த்தும் தான் தெரிந்தது ,. அவன் சென்னை வந்து 5 வருட காலம் ஓடி விட்டது என்று ..எதுவும் பேசாமல் வண்டியில் ஏறிக்கொள்ள.. மாமாவின் தோளில் சாய்ந்ததும், காய்ந்த அந்த கண்ணீர் மீண்டும் ஒரு முறை எட்டி பார்க்க. தான் எதிர் கொள்ள போவதை எப்படி கடக்க போகிறோம் என்ற துக்கம்மும்,பயமும்,பாவ உணர்ச்சியும் மேலோங்க, கண்களை இறுக மூடிக்கொண்டான்.

தன் வீட்டில் இறங்கியதும், உள்ளே ஓடி வீட்டின் கூடத்தில், வாய் கட்டி விரல் கட்டி புன்னகையுடன் தரையில் கிடத்தப்பட்டிருந்த அம்மாவிடம் அவன் 2 நிமிடம் பேச முடியுமானால் ....

மணி மட்டுமல்ல, நாங்கள் எல்லாரும் வெளிநாட்டில் பெற்றது அதிகமே !!

An effect of Mega Serials...

Chapter 1 : Looking to Escape


Bangalore is blessed by the weather God to have a beautiful climate mostly all through the year, with its warm, bright mornings and cozy cold evenings . The very look of bangalore, except traffic, is attractive. Lush green parks in the heart of a residential locality, lovely trees with those lavender flowers, small yet busy fast food shops serving crispy hot masala dosas are few reasons for any one to love the City of Bangalore.

Our friend Vishi is not in a mood to enjoy this pleasant misty evening, in fact he is looking panicky and sweating all over, beating the cold weather in Bangalore. He is thinking of leaving Bangalore immediately without anyone's notice and he has no time left. He looks at his watch, it was some where around 8 25 pm and the road looks deserted. "Thanks to the 8 pm serial in the tv channels" he said to himself. He has ample amount of time to catch the night train to chennai at 22 45 hrs and would be able to leave Bangalore. It will hardly take 45 minutes to one hr in an auto rickshaw. Let me run to the main road before any one sees me here. Praying to God that no one shud have seen him leaving that house, he just looked back to ensure that no one is following him. He is confused, frustrated and tired, wanted badly to rest for a while to catch up on his breath. He still could not think about what happened in THAT house.

He has a job in hand! He has to leave this city before he gets caught ! Take an Auto, said the mind. Hurried walking, now changed to running. he was literally running. He could hear his heart thumping out loud. He remembered his doctor words, for your age your heart beat should not be more than 165 bpm, higher will cause heart attacks. He was not able to imagine how it feels when the heart beats more than 165 bpm when the doctor said that, he will be thirsty that his mouth will not be able to generate saliva ! He really suck his breath all through from his stomach which gave him the saliva, the water that he needed to keep him running. Finally, here it is Bannerghatta Road. The mere look of the Reliance Mart made him feel that he reached much safer place. Autos are available in plenty here, he said to himself. Much to his luck, he could see an auto parked in the left side of the road. Looks like the Auto driver is having a sip of his coffee in the adigas restaurant to beat the cold. He can easily get hold of him , who in turn can take him to the Bangalore City Station. When he neared the auto, suddenly it striked his mind NOoooooooO!!!! " Don't take an auto", may be later the Police might be able to track me down to the Auto driver and in turn they can easily find that I left Bangalore. Make sense, he said to himself again. Looks like he now talks to him more than a mentally insane.

By this time, he already crossed the parked auto with his face comfortably hidden under the blue base ball cap that he was wearing. He has only one option left, to walk all through from Bannerghatta road till the Bangalore city station, even buses are not a great option as someone might notice him. this is the problem of working in Bangalore, one or the other person somehow knows most of the IT employees since all of them work for the famous IT companies. This is gonna be a long walk for him to reach the station. He had to go past the IIM Bangalore, Jayanagar, lalbagh and corporation circle before he reaches the station. Unfortunately, the time is ticking for his train to Chennai ...!

Now his thought process is all clear...Walk to the station, buy an unreserved ticket so that there is no necessity of showing an ID proof and go to Chennai. Once reached chennai, I will be one among the millions and it will not be so easy for anyone to locate me. The last train he is supposed to catch has already left mysore and the driver just pressed the lever to speed up the train so that he can reach Bangalore city on time...

To be Continued....

Fireworks

It was a windy, cold weather forecast for that day in Chicago. Beating all the weather blues, there were thousands of people gathered in this area. Damn the cold...You don't get to see this quite often! My friends in Chicago already made us well prepared to be there 2 hrs before the actual show so that we are in the vantage position to see the show! Here it started, "Woww...What an amazing sight!!! this is the sight to see " screamed my friend,Standing on the Navy pier in Chicago, looking at the fireworks display for the Independence day celebrations ...!!! I too have to admit that it was espléndido!!! One could not have imagined the beauty of the display! The creativity was at its best . When everyone was trying to capture the moments for them to savor it later, my thoughts started wandering towards my motherland! "This is the beauty of the mind, isnt it?, you can be in two different places at the same time ..!

The fireworks that you see are mostly made in China or in India. I actually hail from a place which is pretty close to the hub of manufacturing these esplendido fireworks , "Sivakasi". At least once in a year, you hear news about some factory blasts due to the mishandling of these so called "gun powders" ending up in huge losses of lives of all ages.

Do you know its very risky to produce these fireworks?

Do you know there are lots of children work all through the day so that you get to enjoy these visual display of colors?

Do you know that these are produced in very primitive factories where they dont even have basic amenities?

I completely agree, there are few big companies that are doing it better and avoiding child labors trying to be compliant oriented, but then still majority of these manufacturers are still not up to the mark of world standards ?

For us to enjoy the twenty minutes of fireworks , across the globe, there is actually a child which is losing its twenty years of his /her childhood ?? Imagine the amount of fireworks that goes across the globe during the new year? Next time, when you see those beautiful colors lighting up the sky, try to imagine a child's face in the center of it! That imaginary child figure can look more brighter if he/she had got the education that they deserve!

This is just not it! the black powder, Barium Nitrate, that is used for the fireworks/blasts is certainly NOT healthy! People working on these factories are actually not aware of how much the problems that it can pose to continuous exposure of these chemicals. Think about these people who are suffering to make this work for you...to give a splendid treat to your eyes...!

All the more, I am not going to talk about the environmental health hazards that these fireworks bring in ! visit http://environment.about.com/od/healthenvironment/a/toxicfireworks.htm these sites will help you know more about it.

Good news is that, there are few companies that started making environment friendly fireworks, but then it is not even 10% of the total consumption. These environment friendly fireworks are too expensive to be sold on a regular basis.

I am not asking you to stop enjoying the fireworks right away! but reduce it. if any of your friend is spending more on fireworks, educate him on what it is all about. Help the needy in a different way, sponsor a child for his/her education.

Boooooooommmmm.. that big blast helped me to come back to reality... Navy pier...here they are ..still enjoying the beauty of the fireworks...! I started to walk towards my friend to share my thoughts on this fireworks. Let me try to change..."the change that I wish to see in this world.!!!"

It all starts from me .....I started...How about you???!!!!???!!

Say no to "Child Labor" !!!! Protest it with Vigor!

Valuable Time Inside The Flight

I heard recently that, soon you can use your mobile phones during your flight...aaarrrggghhh!!! Think of it, I would say its the only time that you have for your ownself..be it listening to the music, watching the movies, thinking freely out of the box on what you would like to be and most of all to chew over the past of your ownself....to look back and enjoy your journey of life...! All will be gone, when they let us use the mobile phones inside the flight...

With the advent of mobile phones, your personal time for your ownself is Lost...Hey, dont think that i am against all these inventions...These are very good tools for communication, making us feel that we all of us are just fingertip away.! Its excellent, but then on the otherside, you have the nuisance of those phones ringing exactly at the wrong time... you know what I mean!!!

Try this during your next flight, Think about how pleasing it was :

1. a small trip in the horse pulled rickshaws ( kuthirai vandi )...the happiness that you got when you get a white horse rickshaw...

2. Those good old days of going out with your friend thoughtlessly. Every minute of those days were filled with happiness. Life, on those days, revolve around your friends and friends only!

3. Your trip to your grandparents. Enjoying all the pampering, getting what all you wanted....

4. Making of friends during your train travels... I can at least count handful of train friends whom I remember...Ofcourse, I am not in touch with any of them the very minute I got outof the train.

5. Excellent time that your parents gave you, trying to work all their life out to get what you wanted in your life, be it your bicycle or the latest motorbike that you had during your college days. We had No clue of what it is to budgetting your expenses...You simply asked them as your parents are the only bank that you knew.

6. the time that you spent with your girl/boy friends when you had a complete crush on one another...Sweet..huh?

7. Last but not never the least, Your marriage day...How excited you were..! Think about how much your wife had given her life for you leaving everyone that she knew about in her whole life and how much she had taken you for granted ;-)

..Lots of this kind to write about.!!!

Give few minutes of your time to think about all the friends/ relatives who came on your way of life... List 10 of the people whom you think are/were so close to you... Right down in the near by column when you met with them last time , how much time you spent, when was the last time you called him...so on!!! What you liked about them... how pleasant were they to you...You will be surprised, if you start doing this even a day long flight might feel short... very short...and YOU will get into the habit of switching off your mobile when you board...to get that sweet little time for your ownselves...

After all...Most of us live in the vivid memories of the past to get some mental freshness to tackle the future that unfolds in front of you!!!

Now tell me if you have the habit of doing this, wouldn't it be too much irritating that half the way...mobile rings, even if not yours the adjacent person mobile rings!!!! Talk less..think more...have a great time during your next flight...let me know how it felt!?!

Anyways, thanks for reading friends...! your time means a lot to me!! Keep visiting...I will try to put together my incoherent thoughts...for your valuable reading!